روشهای درمانی جدید برای بیماران اوتیسم

سیناپس، اتصالاتی است که از طریق آنها سلول‌های مغزی اقدام به ارسال و دریافت سیگنال می‌کنند.
مطالعه صورت گرفته توسط محققان دانشگاه کلمبیا نشان می‌دهد، مغز مبتلایان به بیماری اوتیسم دارای سیناپس‌های اضافی است که این مسأله ناشی از نقص در فرآیند طبیعی حذف سلول‌های قدیمی و تخریب شده است.

محققان برای شبیه‌سازی شرایط اوتیسم در انسان، موفق به برقراری مجدد این مکانیسم – حذف سلول‌های قدیمی و تخریب شده – در مغز موش‌های تراریخته شدند.
برای این کار از داروی راپامایسین جهت مسدود کردن پروتئین mTOR استفاده شد؛ این پروتئین در بیماران اوتیستیک بشدت فعال بوده و توانایی مغز برای مدیریت سیناپس‌ها را مختل می کند.

با استفاده از این روش، کاهش رفتارهای متداول اوتیسم مانند خودداری از برقراری تماس با دیگران در موش‌های تحت درمان مشاهده شد.
نشانگرهای زیستی و پروتئین‌هایی در مغز کودکان و نوجوانان مبتلا به اوتیسم شناسایی کردیم که نشان می‌دهد، حذف سلول‌های قدیمی و تخریب شده بطور طبیعی انجام نمی‌شود.
با استفاده از داروی راپامایسین موفق به درمان موش‌ها پس از ظهور بیماری در آنها شدیم که می‌تواند برای درمان برخی بیماران مورد استفاده قرار گیرد، اما برای درمان طولانی مدت بویژه در کودکان در حال رشد چندان مناسب نیست.